Clarence Bekker over Playing For Change: “Het gaf een boost aan mijn zijn”

Op een dag zag Mark Johnson, initiatiefnemer van Playing For Change, twee monniken in de metro van New York zingen in een taal die hij niet kende. Ook al verstond hij de woorden niet: het was het mooiste wat hij ooit gehoord had. Iedereen stopte om te luisteren en mensen misten hun metro. Het raakte hem meer dan de muziek die hij zelf in de studio produceerde. In de ban van de verbindende kracht van muziek kocht Johnson een mobiele opnamestudio en ging hij op zoek naar goede straatmuzikanten, in alle uithoeken van de wereld. Dat was het begin van Playing For Change, een stichting die straatmuzikanten over de hele wereld filmt tijdens het performen, resulterend in video’s waarin een bekend nummer wordt uitgevoerd door vaak wel wel tien of meer verschillende straatartiesten.

Mark Johnson. Credits: Playing For Change

 

Een van de uithoeken waar Johnson heenging was Barcelona, waar Clarence Bekker zich op dat moment aan het bezinnen was op zijn leven. Clarence (48, geboren in Suriname en opgegroeid in Nederland) was in de jaren 90 onder de naam CB Milton actief in de dancescene en bekend van hits als It’s a loving thing, en Send me an angel. Inmiddels zijn we veertien jaar verder en woont Bekker nog steeds in Barcelona, waar hij op het moment van ons videogesprek tevreden in het zonnetje zit op een terras. We praten over Playing For Change en hoe een mens de stap maakt van een leven als danceartiest naar vredestichter.

Je ontmoette Mark Johnson in 2006 in Barcelona, waar je je leven als CB Milton achter je had gelaten en leefde als straatmuzikant. Hoe kwam dat zo?

“Mijn leven in de dancescene was steeds hetzelfde, ik deed het ene na het andere optreden op bedrijfsfeesten. Mijn leven liep in kringetjes en dat wilde ik doorbreken. Ik ben toen op wereldreis vertrokken en vanwege geldgebrek nam ik mijn gitaar mee, waar ik nog wel op moest leren spelen (lacht). In Sydney speelde ik voor het eerst op straat. Ik verdiende 40 dollar in het eerste half uur, ik was de blijste man op aarde! Het was echt een verademing, totaal anders dan mijn dancecarrière. Ik bepaalde zelf mijn publiek, ik speelde voor pasgeboren baby’s en mensen die met één been in het graf stonden. Fantastisch.”

Maar toen Clarence na een jaar terugkwam in Amsterdam viel hij in een gat.

“Ik wist niet wat ik met mijn leven moest, kreeg gezondheidsproblemen en ging drugs gebruiken. Op een gegeven moment ben ik een vriend gaan opzoeken in Barcelona en toen ik hier lekker op het strand zat dacht ik: wat doe ik eigenlijk in Amsterdam? Hier schijnt de zon en is iedereen veel relaxter. Dus ben ik gebleven en ben ik als straatmuzikant mijn brood gaan verdienen. Drie of vier jaar later kwam Mark Johnson van Playing For Change naar Barcelona, hij zocht een zanger voor het nummer Stand By Me. Via een vriend ben ik daar toen in gerold.”

Waarom wilde je in eerste instantie meedoen?
“Mark vertelde dat hij de wereld bij elkaar wilde brengen met muziek, dat vond ik leuk. Het was gewoon voor de gein eigenlijk. Er was eerst nog geen sprake van video, alleen geluid. Pas twee jaar later kwam die eerste video van Stand By Me uit. Ik bekeek hem voor het eerst toen ik thuis een feestje gaf. Ik stopte de dvd in de computer en schrok me dood. Iedereen riep What the fuuuuuuck! Wow! Dit is geweldig!”

Daarna volgden er nog veel meer filmpjes. Was het niet raar om met al die andere artiesten samen te werken maar ze nooit te zien?
“Ja, natuurlijk! Toen ik Stand By Me zag, dacht ik Wow wie zijn al die mensen! Geweldig dit! Toen kwam er een documentaire uit over Playing For Change, die vertoond werd in New York en vroegen ze of ik samen met een paar van die muzikanten wilde spelen op het feestje na de film. Natuurlijk wilde ik dat, ik had nog nooit in New York op het podium gestaan! Toen speelde ik voor het eerst samen met Peter Bunetta, Reggie McBride, Louis Mhlanga en Alidu. We hadden niet eens gerepeteerd, maar dat ging zo goed en was zo bijzonder dat we meteen de Playing For Change-band hebben opgericht.

Voor ik het wist gingen we op tour door Amerika. Plots werd ik opgebeld door het blad Rolling Stone, dat ze me wilden interviewen. Het ging toen allemaal heel snel. We hebben vijf of zes keer in Amerika getoerd, en in Australië, Azië, Europa, Zuid-Amerika… over de hele wereld eigenlijk.”

Had je gedacht dat het zo groot zou worden?
“Nee, ik had er helemaal geen verwachtingen van. Het was gewoon leuk, ik kreeg er ook heel weinig geld voor en het werd opgenomen in een kraakpand om 11 uur ’s ochtends. Anderhalf jaar later zagen we de beelden pas. Maar toen werd het filmpje binnen twee dagen door miljoenen mensen bekeken op YouTube en begon de hele rollercoaster. Dat gaf echt een boost aan mijn zijn. Ik wist niet wat ik moest doen met mijn leven, en toen kwam Playing For Change op mijn pad. En de royalty’s zijn ook leuk…haha!”

Op wat voor manier draagt Playing For Change bij aan een betere wereld?
“Muziek brengt mensen samen. Na een concert gaat het publiek naar huis met een heel liefdevol gevoel. Ook zet Playing For Change natuurlijk al die verschillende nationaliteiten en religies samen op een podium. Er zijn door al die verschillen wel cultuurclashes geweest binnen de band, maar door te praten zijn we daar weer uitgekomen. Je leert elkaar beter begrijpen, en elkaar respecteren. Dat is onze reis geweest.”

Naast de video’s en concerten richt Playing For Change ook muziekscholen op over de hele wereld. Er zijn er nu al zo’n veertien, waarvan Clarence er een bezocht in Thailand.

De muziekschool in Zuid-Afrika. Credits: Playing For Change

 

“Dat was echt een life changing experience. Die school stond in een van de armste wijken van Bangkok. Die kinderen hebben niets, maar worden heel blij en zelfverzekerd door muziek te leren spelen. Het was echt priceless om daar te zijn. Ik heb er ook een workshop gegeven, over ademhalingstechnieken. Ik vind mezelf helemaal geen echte leraar, maar het was fantastisch. Ze willen de scholen nu ook door middel van sociale media en satellietnetwerken gaan verbinden, zodat de kinderen samen muziek kunnen maken.”

Speel je nog wel eens op straat?
“Ja, af en toe wel hoor! Uit liefde voor de straat, of gewoon uit verveling. Ik ben een nachtmens en nachtmensen vind je op straat. Als ik sta te spelen en zo’n hele groep begint mee te zingen, dat geeft nog steeds een kick. The Midnight Choir, noem ik dat.”

Hoe zie je de toekomst voor je?
“Heel kleurig en fleurig. Soms ga ik denk ik nog met Playing For Change op toer, maar ik ben ook veel met mijn eigen band bezig, The Clarence Bekker Band. Onze eerste cd bestond uit covers en nu gaan we een plaat met eigen werk uitbrengen. We hebben al in Spanje getoerd, maar ik wil nu ook internationaal gaan. Ik wil dus verder groeien. Als ik met Playing For Change op het podium sta, moet ik toch rekening houden met tien andere artiesten, hele persoonlijkheden op zich. Nu deel ik het podium alleen met mijn band, dat werkt meer stimulerend voor mij. Mogen optreden en liefde achterlaten in elke zaal vind ik epic, een hele eer.”

Als ik naar die video’s kijk, dan voel ik me meteen heel blij en hoopvol, waarom is dat denk je?
“Het zijn heel sterke video’s, geproduceerd door mensen die weten wat ze doen. Het zijn ook allemaal heel goede zangers en muzikanten. En je voelt de liefde en blijheid die elke persoon erin steekt. Ze blijven video’s opnemen en muzikanten met elkaar verbroederen. Het einddoel is toch vrede, een intentie die ons met elkaar verbindt.”

Ondertussen is Clarence vertrokken van zijn terras en laat hij me vrolijk nog meer hoogtepunten van zijn thuisstad zien. Hij heeft het er nog altijd naar zijn zin: het strand, de Pyreneeën. Je kunt alle kanten op en hij kan ook lekker opgaan in de mensenmassa. Misschien is het allemaal niet zo ingewikkeld en begint vrede gewoon met vrij zijn om te doen wat je leuk vindt en wonen waar de zon schijnt. Of om te spreken met de woorden van Mark Johnson: “Peace is a state of mind, music is a tool. World peace is something that can happen every day.”

Playing For Change brengt binnenkort een vierde album met Songs Around the World uit. Clarence Bekker kun je zien op het 5 mei-concert op de Amstel in Amsterdam.